zondag 3 november 2013

Put your hands up for the lord


Vandaag deed ik iets wat al héél lang op mijn lijstje stond. Maar zo helemaal in mijn uppie een kerk met driehonderd uitbundige -wat zeg ik- laaiend enthousiaste gelovigen binnenstappen: ik durfde dat niet.

Vanochtend deed ik dat wél. Met een groepje mensen die dat ook al lang eens wilden meemaken en die ook niet alleen in zo'n kerk durfden binnenstappen. Vandaag organiseerde ik namelijk de derde in een reeks van 4 workshops rond Afrika, samen met mijn vriendin Barbara en het Werkhuys in Borgerhout: een bezoek aan The Redeemed Christian Church of God.

Amai! Mocht onze kerk het hier zo ook aanpakken, er zou nogal eens wat volk op afkomen!
Iedereen was mooi tot supermooi uitgedost (zonnebril optioneel).
De pastoor had het over soul. En swagga!
Iedereen placeerde een -superuitbundig- danske.
In de kindermis geen tekeningen of bloemetjes te bespeuren - alleen een cool dansje op een rapnummer.
Je moest niet stil blijven zitten, iedereen liep binnen en buiten, kinderen kregen patatjes of een fles.
Als je niet meedanste (oké, het gaat over mij), porde iemand vriendelijk in je rug: "Hey, dààànsen!".

En vooral: iedereen was zo blij.
Blij om daar te zijn, blij om erbij te zijn, blij om te zijn.

(Voor ik helemaal filosofisch word: er waren ook announcements die nogal dwingend waren (lees: iedereen werd dringend verzocht om vaker naar de bible study te komen want het niveau van het gebed moest snel verbeteren). En er was ook een preek over satan en demonen.)

Maar goed. Het was wel onvergetelijk. En hartverwarmend. En hoewel ik mezelf helemaal niet kan voorstellen dat ik ooit zo zal opgaan in een religie, kreeg ik toch regelmatig tranen in mijn ogen.

Dus, bedankt, Pastor Mike.
Vele groeten van Sister Sarah.

PS: als je er ook soms aan denkt om eens alleen naar zo een mis te gaan: gewoon doen. Niemand kijkt daar van op, echt waar.

2 opmerkingen:

Nina zei

Awel ja, ik wil dat ook al lang eens doen eigenlijk!

Sarah zei

Ja, zeker doen, Nina!