maandag 31 maart 2008

Slechts

Gisteren hadden mijn lief en ik het over onze slechte eigenschappen. Bij hem is het dat eeuwige uitstellen. Gelukkig maar dat-ie dat altijd doet eigenlijk, want een perfecte man, wat kan je daar nu mee?

En nu wilt u vast mijn persoonlijke werkpuntjes lezen, I assume? (Ja hoor, begint u zich al maar vast te verkneukelen! Andermans imperfecties? Zomaar te grabbel op het net? Leedvermaak op maandag? Hoera!)

Wel. Ik krijg het verschrikkelijk op mijn zenuwen van mijn eigen plannen en ideeën. Mijn eeuwige “JA!-laten-we-dat –doen!”hoofd, daar word ik zo moe van. Met de jaren heb ik geleerd mezelf in te tomen en even (minstens 3 minuten) na te denken alvorens mijn nieuwe levensroeping wereldkundig te maken. Maar dat lukt vaker niet dan wel.

Het gaat ongeveer als volgt. Ik zit een beetje rond te lummelen en plots krijg ik weer een lumineuze ingeving. Ik zie allerlei fantastische kanten aan dat idee en ben zo enthousiast dat ik prompt iedereen die ik ook maar in de verste verte zie ervan op de hoogte breng. Mijn nieuwe levensmissie! Mijn draai op deze wereld! Ja!

Maar. Dag na dag komen er onvermijdelijk zaken op de proppen die mijn Fantastische Idee onmogelijk haalbaar maken. En dan verlies ik de interesse en de moed om door te zetten en ik haak af. Gevolg? Weken later vragen mensen benieuwd naar mijn wilde plannen. Dus moet ik altijd eerst diep nadenken (er waren immers alweer drie andere Grote Plannen de revue gepasseerd in de tussentijd) en schoorvoetend toegeven: “Oh dat? Nee, jammer, niks van in huis gekomen…”

En dat vind ik nu eens echt een van mijn allerallerallerslechtste eigenschappen.

PS1: Dus. Volgende keer als ik met een idee kom aandraven: geloof het niet. Maar dat deed u vast allang niet meer.
PS2: Als blijk van medeleven mag u altijd uw werkpuntjes in de commentaarbox hieronder deponeren. Gedeelde smart...

vrijdag 28 maart 2008

Laat het bieden beginnen!


Komaan, u wist toch helemaal niet wat u tijdens de regenbuien van dit weekend moest gaan doen. Gelukkig ben ik er nog om u even mee te delen wat ik vind dat u moet gaan doen.

Ik zeg: verdiep u in mijn wenslijst en koop me een leuk cadeautje. Wat zegt u? Een prangende Visa-rekening die in uw ooghoeken prikt? Och, guttegut, dat kan nog wel een weekje wachten. Verrast u nu eerst maar eens deze medemens met een Kaboodle-cadeautje. Wat dacht u van het Bird Attack-kostuumpje hierboven?

U mag me -tijdens het overhandigen van uw zorgvuldig uitgekozen presentje-uiteraard altijd bedanken voor deze uitstekende weekendtip. Maar als u daar nu toch geen zin in zou hebben, dan is u dat bij voorbaat vergeven.
In ieder geval, van mijnentwege: graag gedaan.

PS: als u nog dringende vragen mocht hebben tijdens het uitkiezen van een cadeau: wij zitten een paar dagen hier. En hier. Maar maandag ben ik er weer om al uw vragen te beantwoorden. Fijn weekend!

woensdag 26 maart 2008

Someone, please Kaboodle me!


Zij is momenteel druk bezig met haar [wijvenweek] dus hopelijk is ze intussen onoplettend genoeg zodat ik stiekem een lumineus idee van haar blog kan pikken ;-)

Op Kaboodle kan je je eigen wenslijst maken. Laat de wereld weten waar je echt blij van wordt. Dat lukte bij mij over het algemeen nog redelijk tot zeer goed, maar toch. Nooit meer foute cadeaus! Nooit meer geveinsd blij zijn tijdens het uitpakken! Nooit meer in de rij gaan staan om die lelijke vaas om te ruilen!

Wat ik er al zeker op ga zetten? Dit. (which reminds me: someone up voor een ouderwets Mario Bros Nintendo-weekend? Pick a date!)

En laat me nu gerust, ik moet Kaboodelen!

dinsdag 25 maart 2008

… en ook een vreselijke controlefreak

Is de deur wel op slot? Heb ik de verwarming wel uitgezet? Sleutels, gsm, portefeuille, check. Staat het vuur uit? Ik heb het raam toch wel gesloten?? Heb ik de auto wel goed dicht gedaan? Ik heb de sleutels toch niet op de deur laten zitten? Goodness, had ik nu de voordeur laten openstaan? Sleutels, gsm, portefeuille, check. Is mijn fiets wel op slot?? Had ik dat alarm nu wel juist opgezet? (tijdens de bouwwerken:) Ik heb die stekker van de drilboor toch uitgetrokken? Dat ding moest maar eens vanzelf beginnen drillen! (tijdens het zoobezoek:) Al mijn neefjes en nichtjes zijn toch nog bij mij?? Ik ben toch geen van mijn neefjes vergeten op de tram?!? Sleutels, gsm, portefeuille. Check.

Terwijl mijn lief rustig ’s morgens zijn broek strijkt en vervolgens het strijkijzer de hele dag laat opstaan (waardoor ik ’s avons op een wild piepend, gloeiend heet strijkijzer uitkom) of het gaspitje de hele nacht laat branden na een laatste theetje van de avond (waardoor ik ’s ochtends –terwijl monsieur nog in bed ligt- een bedankgebedje doe omdat ons huis niet in brand is gevlogen), ben ik op dat vlak een echte, vreselijke, verschrikkelijke, onuitstaanbare controlefreak.

Mijn lief wordt dan ook zot van al mijn avondvragen als hij als laatste komt slapen. “Heb je de verwarming op het juiste menu gezet voor morgenvroeg?” “Is de badkamerdeur dicht zodat het daar morgenvroeg dan ook echt warm is?” “Heb je de rolluiken dicht gedaan?”
Meestal wordt hij er helemaal gek van, maar net als ik me voorgenomen had om al die vragen dan niet meer te stellen, is hij toch iets van de checklist vergeten.

Maar echt, ik moet dat afleren. Ik wil niet zo iemand worden die zeventien keer het licht in de kamer aan en uit moet doen en twee keer in haar handen moet klappen vooraleer ze er binnen durft. Of iemand die exact eenendertig keer terug naar binnen gaat om te kijken of het gasvuur wel zeker uit is. Ofzoiets.

Help.
Mij.

zaterdag 22 maart 2008

Er schuilt een pieper diep in mij

Ik ben zo iemand die graag binnenloert bij mensen. Of het nu in hun gezellig verlichte huis is als ik er met de bus langsrij. Of in hun krant op de trein. Of in hun neusgepeuter als we samen aan de rode lichten staan. Of op programma's waarin mensen slechte dingen eten en dat dan moeten afleren. Of in oude foto-albums die zomaar te grabbel liggen op rommelmarkten (wie doét nu zoiets?).

Hele verhalen breien zichzelf. Complete familiegeschiedenissen, rare gewoontes en verhalen over de toekomst van die mensen banen zich op zulke momenten in flarden allerlei wegen door mijn hersenkronkels.

In het leven ben ik de observator. Ik kijk vanaf de zijlijn toe en ik verveel me er geen moment. Geef mij maar plekken met véél mensen. Treinvertragingen zijn een zegen voor mij - als ik klaar ben met vloeken. Misschien is dat ook wel de reden dat ik zo'n onwrikbaar stadsmens ben.

Daarom ga ik ook graag alleen op pad. Ik herinner me nog dat ik als vijftienjarige op m'n eendje (luv ya, M. ;) naar Antwerpen ging. Een uur met de trein heen. Een uur terug. En als buit een paar cd's en massa's kronkels in mijn hoofd. Het leek wel alsof mijn gedachten een spons waren die af en toe volgezogen moest worden. En zo is het eigenlijk nog steeds.

Gisteren ging ik naar Lodewijk de Koningspinguïn (aanrader!). Beetje rondkijken, luidop lachen, extra veel aandacht om te besteden aan alles rondom mij. Alleen.
En het was een heerlijke avond!

woensdag 19 maart 2008

Oh. My. God.



Serieus.
Heeft iemand het weerbericht op één gisteren kunnen volgen? Of was iedereen ook gewoon op die trui van de weerman aan het letten?

zondag 16 maart 2008

In de categorie 'Spreekwoorden & Gezegden' hebben wij vandaag voor u in de aanbieding:


*klik op beeld voor grotere versie*

Tussentijdse opdracht Toegepaste Grafiek: verwerk een of meerdere spreekwoord(en) in een illustratie.

Er zitten er tien in!

donderdag 13 maart 2008

Ow yeah


Een paar hoogtepunten van mijn weekend waren vierde (of vijfde?) eindigen in een quiz van bijna dertig ploegen, dit (*klik*) stempelalfabet kopen, kuisen en de zolder in mijn moederlijk huis opruimen.

O ja en -bijna vergeten!- koekjes bakken voor de tachtigste verjaardag van bomma patatjes natuurlijk.

Goh, zou er iemand meer rock 'n' roll zijn dan ik?!

dinsdag 11 maart 2008

Brief aan Joaquin Phoenix

derde opdracht voor de cursus columnschrijven: schrijf een column in briefvorm

Liefste Joaquin,

Hoe gaat het met je? Met mij gaat alles uitstekend!

Zou het kunnen dat ik je laatste brief niet ontvangen heb? Natuurlijk heb je er vast wel een geschreven. Het zal waarschijnlijk aan mij liggen: misschien moet ik mijn stapels brieven en papieren nog maar eens doorzoeken. Ik heb heel mijn weekend gespendeerd aan het snuffelen door alle paperassen, maar daar heb ik niets tussen gevonden. Straks kijk ik nog eens alle kasten na. Daar had ik nog maar twee keer gekeken. Niet dat ik je ervan verdenk geen brief aan mij te schrijven hoor! Het zal wel aan mij liggen, ik ben nu eenmaal een sloddervos.

O ja, had ik je al verteld dat ik bezig ben met een handwerkje? Ik wou het eigenlijk als verrassing houden, maar goed dan, omdat je zo aandringt: het wordt een sjaal voor je verjaardag. Nu ben ik je naam erin aan het borduren. Je verjaart pas in oktober, maar het is dan ook een heel gesofisticeerd kunstwerkje. Je gaat het echt geweldig vinden!

Je hebt ook de groeten van mijn moeder. Ze vraagt wanneer ze je nu eindelijk in levenden lijve gaat zien. Je moet echt eens binnenspringen op zondag om van haar kalkoengebraad te proeven.

Nog bedankt voor je gehandtekende foto trouwens! Je hebt een kleine schrijffout gemaakt -je schreef Cassandra in plaats van Sarah- maar dat geeft niet. Je zal het vast te druk gehad hebben met je nieuwe film. Dat snap ik wel. Ik heb de foto alvast op mijn nachtkastje gezet. Heb jij mijn veertiende foto ook aangekregen? Ik heb hem vorige week doorgemaild.

Hoe gaat het verder met het draaien van je laatste film, “Two Lovers”? Is Gwyneth nog altijd zo opdringerig? Als ze je te veel lastig valt, dan moet je maar heel hard aan mij denken, waarschijnlijk gaat ze dan wel weg. Ik heb al van veel mensen gehoord dat ze echt een beetje slettig is, dus trek het je niet aan, ze doet het vast bij iedereen.

Zo, ik moet alweer gaan. Moeder staat aan de trap te roepen dat ik mee moet naar het datingbureau, maar dat wil ik helemaal niet. Wat moet ik nu in zo’n bureau gaan doen als ik jou heb!

In elk geval, ik schrijf je snel weer…

Liefs,
Sarah

Sjtoem

Dat ik er vanochtend pas aan dacht om dat etiketje -dat al drie jaar in mijn rug zit te prikken- uit mijn truitje te pulken.

vrijdag 7 maart 2008

The 100 questions exercise

Op de kalender die we van onze websitebouwer kregen (*klik* voor de online versie of kijk linksonder) staat elke dag een bizar citaat of een rare opdracht, maar altijd met een vette knipoog.
Soms heb je dan wel heel de dag zicht op Michael Jackson of parende olifanten naast je telefoon, maar soms is er ook stof tot nadenken. Bijvoorbeeld.

Make a list of 100 questions that are important to you.
In one go.
Honderd, dat lijkt me straf, maar ik wil wel eens een poging doen. Hier gaan we:

1 - wat eten we vanavond?
2 - wat eten we morgenavond?
3 - zou ik die derde tas koffie wel drinken?
4 - is mijn haarkleur niet te donker?
5 - op welke leeftijd stopt een mens best met de pil?
6 - naar waar gaan we dit jaar op reis?
7 - naar waar gaan we volgend jaar op reis?
8 - heeft er iemand hier een vod?
10 - waarom zijn er zoveel putten in de fietspaden van Antwerpen?
11 - welke tegels gaan we tegen de muur zetten?
12 - waarom hangt er altijd zoveel rook in café's?
13 - zit er een verslavende stof in chips?
14 - waarom is de meest gestelde vraag via gsm "waar ben je nu"?
15 - hoe kom ik eigenlijk over bij andere mensen?
16 - zou ik na zes jaar eens niet van job veranderen?
17 - hoe zal mijn leven er over tien jaar uitzien?
18 - waarom zijn weekends altijd zo snel voorbij?
19 - waarom staat tram 2 zo vaak in panne?
20 - welke mensen zouden de onzin op deze blog eigenlijk lezen?

Zo. Ik heb de eerste twintig genoteerd. De rest is voor jullie.

woensdag 5 maart 2008

Hier stinkt iets, bent u het?

tweede opdracht voor de cursus columnschrijven: schrijf een opiniërende tekst

Uit een peiling van winkelketen Kruidvat naar Belgisch badkamergedrag blijkt dat maar 42 procent van de Vlamingen dagelijks een douche neemt. Dat moet dan een deel van Vlaanderen zijn dat ik niet ken want als ik denk aan tien mensen uit mijn directe vriendenkring weet ik zeker dat acht ervan dagelijks onder de douche springen (of beter: zich er in halfslapende toestand naartoe slepen). Dan doen onze Waalse vrienden het beter: zes en een halve Waal op de tien doucht zich elke dag. Best netjes vind ik dat.

Nog een verbazingwekkend feit: deodorant blijkt veruit het populairste verzorgingsproduct voor de Vlamingen te zijn. Maar liefst 87 procent rolt of spuit elke dag zijn oksels lekker fris.
Excuseer? Op mijn vorige job waren er minstens vier op dertig collega’s waarvan ik een sterk vermoeden heb dat ze nog nooit een deodorant van dichtbij hadden gezien. Elke dag vroeg ik me af af of ze hun eigen penetrante parfum echt lekker vonden of dat ze er gewoon een soort van feilloos immuniteitssysteem voor hadden ontwikkeld. De stille hints van andere collega’s schudden hen nog niet wakker. Terwijl volgens mij zo’n deodorant, zeker voor een zurig zweetgeurtje in combinatie met een sigaretten- en ik-heb-mijn-kleren-al-tien-dagen-niet-meer-gewassengeur, toch wel eens een meerwaarde kan opleveren. Al was het maar om ervoor te zorgen dat je collega’s hun boterhammen binnenhouden tijdens de middagpauze.

We gaan verder met onze enquête. Bekeek ik onze Waalse vrienden vroeger als een achtergesteld, in houthakkershemd gehuld volkje dat was blijven steken in de jaren tachtig, nu moet ik noodgedwongen mijn mening herzien. Van tien Waalse vrouwen smeren er bijna zes dagelijks een klodder mascara op hun wimpers, tegenover maar vijf op tien in Vlaanderen. De moderne beschaving is dan toch doorgedrongen tot onder de taalgrens! Maar blauwe mascara was natuurlijk ook heel erg hip in de eighties. Gecombineerd met lippenstift in paars pastel nog steeds een niet te kloppen combinatie.

Nu is het enkel nog wachten op een vergelijkende studie over het Belgische wc-bezoek. Hoe lang dat gemiddeld duurt bij mannen en vrouwen bijvoorbeeld. En wie daarbij de meeste sporen achterlaat. Want zó ver is de beschaving blijkbaar nog niet –excusez le mot- doorgesijpeld. Bij ons op kantoor was de norm: hoe hoger opgeleid, hoe meer remsporen er in de wc-pot werden achtergelaten als decoratie voor de volgende toiletbezoeker. En dan mag je nog de ere-directeur van de grootste firma van het westelijk halfrond zijn: een wc-borstel gebruiken, daar heb je bij mijn weten nog steeds geen universitaire opleiding voor nodig.
Voor het gebruik van een luchtverfrisser ook niet, dacht ik, maar dat zoek ik graag even voor u op.

maandag 3 maart 2008

O ja het is weer die tijd van het jaar


voorkant: klik voor groter


achterkant: klik voor groter

Mijn neefje doet samen met zijn neef zijn communie. En deze tante gruwelt (en dat mag je gerust een understatement noemen) van truttige communieprentjes.

Vandaar: voor al uw communiedrukwerk: één adres ;)

Voor u geproefd


Normaal zijn wij niet zo van de early adopters en alle nieuwigheidjes uittesten, maar deze stond al lang op ons programma.
En mensen: ik lust geen zoet beleg maar die speculaaspasta is écht wel lekker. S. is gisteren zelfs met een glimlach in slaap gevallen dankzij het vooruitzicht op boterhammen met speculaaspasta in the morning.

Zo. Dat was het voor deze maandagochtend.

Of nee als ik dan toch reclame aan het maken ben, vooruit dan maar. Surft u eens naar Zinloos, bekijk het getrouwde-leven-met-twee-kindjes eens door een mannenbril en lach u een maandagse breuk.

En dat was echt alles. Een fijne week gewenst!